VN-Resolutie over de Portugese Invallen in Senegal
Op 10 april 1963 nam de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties resolutie 1807 (XVII) aan, die zich uitsprak tegen de Portugese invallen op het grondgebied van Senegal. Deze resolutie was een reactie op de herhaalde militaire acties van Portugal in de regio’s Casamance en Cap-Vert, die als een inbreuk op de soevereiniteit van Senegal werden beschouwd.
Achtergrond
De spanningen tussen Portugal en zijn voormalige kolonie Senegal dateerden al van voor de onafhankelijkheid van het land in 1960. Portugal had een lange geschiedenis van kolonisatie in West-Afrika en weigerde zijn greep op de regio los te laten, zelfs toen andere Europese mogendheden hun kolonies begonnen af te bouwen.
Senegal, onder leiding van president Léopold Sédar Senghor, was vastbesloten om zijn onafhankelijkheid te behouden en de Portugese invloed in de regio te verminderen. De spanningen tussen de twee landen liepen op tot een hoogtepunt in 1962-1963, toen Portugal meerdere militaire acties uitvoerde tegen Senegalese doelen.
De VN-Resolutie
Resolutie 1807 (XVII) werd aangenomen met 71 stemmen voor, 0 tegen en 24 onthoudingen. De resolutie veroordeelde de Portugese acties als “een duidelijke inbreuk op de soevereiniteit en het territoriale gezag van Senegal”. Verder eiste de resolutie dat Portugal zijn militaire acties zou beëindigen en zich zou houden aan de internationale grenzen.
De resolutie was een belangrijke stap in de erkenning van de rechten van Senegal als onafhankelijke natie. Het toonde ook aan dat de internationale gemeenschap bereid was om actie te ondernemen tegen koloniale machten die weigerden hun invloed op te geven.
Gevolgen
Hoewel resolutie 1807 (XVII) een belangrijke morele overwinning was voor Senegal, had het weinig praktische gevolgen. Portugal bleef zijn militaire acties voortzetten en de spanningen tussen de twee landen bleven tot eind jaren zestig aanhouden.
Uiteindelijk leidde de onafhankelijkheidsoorlog in Guinee-Bissau (1963-1974) en de val van het regime van Marcelo Caetano in Portugal in 1974 tot een verandering in het Portugese beleid. In 1974 erkende Portugal de onafhankelijkheid van zijn voormalige kolonies, waaronder Guinee-Bissau.
Conclusie
De VN-resolutie over de Portugese invallen in Senegal was een belangrijke stap in de erkenning van de rechten van Afrikaanse landen als onafhankelijke naties. Hoewel het weinig praktische gevolgen had, toonde het aan dat de internationale gemeenschap bereid was om actie te ondernemen tegen koloniale machten die weigerden hun invloed op te geven.
De resolutie blijft een belangrijk onderdeel van de geschiedenis van de betrekkingen tussen Afrika en Europa, en herinnert ons aan het belang van internationale solidariteit en steun voor landen die strijden voor hun onafhankelijkheid.