Aan de zuidkust van de Koreanse halve maan, waar Japan eerder had gevestigd zijn militaire macht, kwam het conflict tussen Japan en China in 1937 in zicht. Het resultaat was de Koreaanse oorlog, die leidde tot de dood van meer dan miljoen mensen en de verdrijving van een groot deel van de bevolking naar China. Deze oorlog begon niet als een strijd tussen Japan en Korea, maar als een strijd om controle over de Chinese provincie Manchuria, waar het Japanse leger op 18 September 1931 een militaire invasie uitvoerde.
De Invloed van China
China was in die tijd niet in staat om haar militaire kracht te concentreren en viel daarom de Japanse invasie niet snel aan. In plaats daarvan probeerde het land de situatie te stabiliseren en Japan te drukken, zodat deze zijn interne strijd zou moeten opstellen. China was verantwoordelijk voor het verspreiden van informatie over de door Japan georganiseerde rellen in Shanghai, die de Japanners een excuus gaven om China te verlaten en zich richting het noorden te verzetten.
De Rol van Korea
De Koreaanse oorlog begon in 1937 met de Japanse invasie van China. In de loop van die jaren bleek het Japans militair potentiaal en de door hun georganiseerde bewegingen vanuit China te zijn een bedreigend verschijnsel voor de Chinese regering. De Chinese oplossing was om Korea te gebruiken als bufferzone tussen China en Japan, en dat lukte dus in 1937. Het Japanse leger had al het landje veroverd, maar de Koreaanse autoriteiten bleven bestaan tot in 1945, toen alle Japense militaire operaties stoppen moesten door de wapenenstilstand met China en de Alliënten.
De Japanse Militaire Opnames
Japan had de Koreaanse oorlog gewonnen, maar het was niet de enige oorlog die ze vocht. De Japanse militaire operationen in Korea waren slechts één onderdeel van een groter strategisch plan om alle mogelijke vijanden uit te roeien, inclusief China en de Verenigde Staten. In 1945 was Japan op het punt van verovering van China, maar op dat moment hadden de Japanners al hun militaire capaciteiten opnieuw geïntegreerd in een plan om alle vijanden uit te roeien.
De Verenigde Staten
Japan had het lef om een van zijn meest grondige militaire operaties uit te voeren, maar de Verenigde Staten waren niet bereid om hun vertrouwen op China en andere vijanden te geven. Op 7 december 1941 was Japan de enige oorlogvoerende macht die een nederlaag aankwam in het slag bij Pearl Harbor, waardoor de Verenigde Staten waren aangemoedigd om hun militaire operaties tegen Japan te beginnen.
De Japans-Koreaanse Oorlog
Tot 1945 was Korea nog steeds onder Japanse controle. De oorlogsverloop was onafgebroken, en de Japanners zetten hun militaire operaties door met alles wat ze in handen hadden. Hoewel Japan was veroverd op China, was het landje nog niet volledig geannexeerd. In die tijd was Korea niet meer onder Japanse controle en had de Japanse oorlog niets te maken met de Koreaanse oorlog.
Het Verdrag van Parijs
Op 28 juli 1951 was het Verdrag van Parijs gesloten, waarin Korea werd verdeeld in Noord- en Zuid-Korea. In de noordelijke helft zouden communistische partijen zich georganiseerd hebben, terwijl de Zuidelijke helft zou worden bestuurd door een democratisch-regering. De Verenigde Staten waren het eerste land dat een militaire aanval op Korea uitvoerde, in 1950. Japan was niet meer een actief militair oorlogsveroorloofd land en was de meest onafhankelijke van alle oorlogsslagvelden.
Conclusie
Dat de Koreaanse oorlog met Japan niet veel te maken had, maar meer met de wapensstilstand tussen China en de Alliënten. Het resultaat was een Korea dat opgesplitst werd in twee delen, waarvan het ene onder communistische controle zou worden gebracht. De Japanse invasie van Korea en de oorlog die volgde waren slechts een onderdeel van een groter conflict tussen Japan en andere vijanden. Hoewel Japan de Koreaanse oorlog had gewonnen, was het niet de enige militaire opname die ze voerde.