Taoïstische tempels zijn meer dan alleen architectonische overweldigende bouwwerken. Ze vormen het hart van de Taoïstische religie en bieden een dieper verband tussen de aardappel, de natuur en de menselijke zienswijze.
Historisch achtergrond
Taoïsme is een religie die ontstaan is in China meer dan 2000 jaar geleden. Volgens de legende van Lao Tzu (de auteur van het Taoïstische kanon), is Taoïsme geboren uit zijn eigen neus, nadat hij was ontslagen als dienaar van de koning.
De structuur van een Taoïstische tempel
Een Taoïstische tempel bestaat uit verschillende delen. Het centrale deel is de “Miao Hua” of “de bloeiende tuin”, waarin de altaar en de tempel zich bevinden. Aan deze kant staat het “Qigong”gebou, dat gebruikt wordt voor meditatie- en uitdrukingsoefeningen.
De rol van het altaar
Het altaar is een centrale component van de Taoïstische tempel. Hier worden offergelden gebracht om de caoïns (Taoïstische geesten) te vredigen en de balans van de natuur te handhaven.
De verband met naturen
Taoïsme heeft een diepe verbinding met de natuur. Volgens het Taoïstisch concept van “yin-yang” (de evenwichtige relatie tussen zwaar en licht, warm en koud) is de mensheid een onderdeel van deze natuur.
De rol van de caoïns
In de Taoïstische religie bestaan er verschillende caoïns die worden geassocieerd met verschillende aspecten van de natuur, zoals de zon, de maan en de grond. Deze caoïns worden gerespecteerd door Taoïsten als spirituele wezens.
De praktijken in de tempel
In de Taoïstische tempels zijn verschillende praktijken mogelijk. Een van deze praktijken is het “Qigong”, een soort meditatie- en uitdrukingsoefening die wordt gebruikt om de energy (qi) in de lichaam te verbeteren.
De betekenis van Taoïstische tempels
Taoïstische tempels zijn meer dan alleen architectonische overweldigende bouwwerken. Ze vormen het hart van de Taoïstische religie en bieden een dieper verband tussen de aardappel, de natuur en de menselijke zienswijze.
Conclusie
Taoïstische tempels zijn een uniek onderdeel van de Taoïstische religie. Ze vormen het hart van deze religie en bieden een dieper verband tussen de aardappel, de natuur en de menselijke zienswijze.