Het is niet vaak dat we over een zo fascinerende en onbekende groep dieren spreken als tandwalvissen, maar deze vissen zijn op zich al erg aantrekkelijk en het is tijd om ze te leren kennen.

De tandwalvissen behoren tot de orde van de Chondrichthyes en worden onderverdeeld in twee families: de Carcharhinidae (grooten kabeljauw) en de Lamnidae (manta). Er zijn meerdere soorten tandwalvissen, maar er zijn er slechts vier die van ondersoort niveau onderscheiden kunnen worden door de wetenschappelijke gemeenschap.

Dit zijn namelijk de grooten kabeljauw, de blauwe vissen, de wachtvissers en het mannetje.

De tandwalvissen worden bekend als geheimzinnige dieren van de oceaan doordat ze vaak uit het zicht verdwijnen, zoals een spook. Ze zijn echter niet zo duistere figuren als ze misschien lijken te zijn. Onder het oppervlakte van de oceaan bewegen en zwemmen de tandwalvissen op zoek naar hun prooi, die vaak andere vissen of zelfs dolfijnen zijn.

De tandwalvissen zijn bekend voor hun geavanceerde zintuigen. Ze hebben een uitstekende schubbenhuid die ze gebruiken om te overleven onder de wateren. Bovendien hebben ze een sterk gevoel voor het ruiken en zien. Ze kunnen ook met hoge snelheden zwemmen door de oceaan.

Echter, zo fascinerend als tandwalvissen zijn, hebben ze ook een andere kant van hun persoonlijkheid. De tandwalvissen worden bekend om hun moeilijkheid om te begrijpen. In de wild, zijn ze niet zo actief en spelen ze vaak het rol van schaduwvissen en prooijagers.

De tandwalvissen zijn over het algemeen gedeeltelijk onzichtbaar in de wild. Ze zijn echter wel populair onder mensen die water sportschappen maken. In de jaren 90 van de vorige eeuw waren er talloze ogenomen en foto’s van tandwalvissen gepubliceerd. Vandaag de dag worden ze nog steeds gezien in vele delen van de oceaan.

Tandwalvissen zijn een van de meest geïdentificeerde vissensoorten op aarde. Veel oosterse en westerse landen hebben voorbehoeden waarmee ze het water schermen voor tandwalvissen in hun territorie. In sommige delen van de oceaan zijn er echter geen voorbehoedingsmaatregelen die een effectief antwoord geven op dit probleem.

In de wild is het moeilijk om tandwalvissen te observeren. Ze zijn voornamelijk actief in de nacht en dagtotaal en ze zoeken naar prooi over grote afstanden door, met behulp van hun schubbenhuid en gevoel voor het ruiken.

Echter, er zijn een aantal plekken op aarde waar men tandwalvissen kan observeren. De grotten in Queensland, Australië, de Kelp Forests van Californie, de kust van Mexico en de Caraïben Zee zijn er eenige plekken om deze vissen te zien.