Dit artikel gaat over het politieke systeem van Zwitserland, een land dat zichzelf omschrijft als een republiek met een federaal systeem. Dit betekent dat er geen president of premier is en dat de macht bij de volksvertegenwoordigers in de parlementen van de verschillende cantons ligt. De republieke vorm van bestuur is uniek, maar het politieke systeem is wel geïnspireerd door de democratie.

Origine van het politieke systeem

Zwitserland heeft een rijke geschiedenis die teruggaat op de middeleeuwen. In de 13e eeuw was Zwitserland een confederatie van steden en dorpen die allemaal waren gebonden door verdragen en pakt. Dit systeem was uniek en werkte vooral goed in deze tijd. Na de Reformatie begon de macht te shiften van de steden naar de landen.

Het systeem van de medembund

Na de Vrede van Spiez in 1291 hadden alle drie steden – Bern, Zurich en Fribourg – een pact gesloten waarin ze elkaars politieke zaken niet meer konden beslissen. Dit systeem werd later uitgebreid naar andere steden en dorpen. Na de Vrede van Sempach in 1386 had de confederatie nu ook een strikte vrijspraak voor alle Zwitserse burgers. In deze tijd was het systeem van de medembund uniek, want iedere burger had gelijk stemrechten.

De opkomst van de republiek

Tegen het einde van de 18e eeuw waren alle steden en dorpen aangesloten bij de republiek. Deze republiek was gebaseerd op de principes van het federaal systeem, waarin de macht is verdeeld tussen de centrale overheid en de cantonalen. Na de Vrede van Aarau in 1848 werd de grondwet van de Schweizerische Eidgenossenschaft (de regering) aangenomen. Op basis hiervan mochten alle burgers stemmen, die minimaal een week oud waren.

Het systeem van het federale parlement

De regering is gevestigd in Bern, de hoofdstad. Hier wordt de nationale en het federaal parlement gehouden. De nationale parlementen worden aangevuld door de 26 kantons die allemaal een eigen parlement hebben. Deze parlements zijn het hart van de Zwitserse politiek. Zij zijn verantwoordelijk voor de uitvoering van de wetten en regels en houden iedere burger in het oog.

De structuur van het parlement

De regeringsraad bestaat uit de ministers en de minister-president. De minister-president is de hoofdman van de regering en zet de beleidspolitiek op papier. In het regeringsparlement zijn alle ministeries vertegenwoordigd, die in werking treden als er een wet wordt aangenomen. Het parlement bestaat uit 26 leden: 10 leden voor de regering en 16 leden voor de oppositie.

De wetgevende macht

Onder het parlement worden twee kamercommissies georganiseerd. De Nationale Raad bestaat uit 200 leden, die allemaal een eigen stem hebben. De Nationale Raad is de lager geklasseerde kamervergadering. De Burgerraad bestaat uit 140 leden en de wetten worden in het parlement goedgekeurd door de meeste stemmen.

De rechtsstaat

Zwitserland is niet de meest machtige land van Europa maar heeft wel een sterke democratie. De regering houdt zich aan de grondwet, die in 1848 werd vastgesteld. Zij wordt geëvenaard door de mensenrechten. Daarom kan Zwitserland zeer goed met andere landen samenspreken op internationaal niveau.

Conclusie

Dat het politieke systeem van Zwitserland heel uniek is, ligt vooral in de structuur. Het systeem is geheel gebaseerd op de principes van de republiek en federaal systeem. De macht is verdeeld tussen de regering en de parlements. Daarnaast worden burgers gelijk gestemd. Dit systeem heeft vooral goed gewerkt in deze tijd. Het systeem van Zwitserland is ook erg geïnspireerd door democratie. Ondanks dat het land niet zo machtig is, is het een sterke democratie die een sterke verhouding heeft met andere landen.