Porcupine Tree was een Engelse progressieve rock-band die voornamelijk door gitarist en zanger Roger Taylor gevoerd werd. De band begon in 1987 en bestond tot 2010, toen ze onoficiële en officiële breuken maakten. Door hun experimentele en visuele aanpak hebben ze een unieke plek bezeten in de rockmuziek.

De beginjaren (1987-1993)

In 1987 formeerde Taylor een band met drie vrienden uit Oxford: Chris Maitland, Pete Trewavas en Richard Barlow. Ze begonnen te oefenen en te spelen in lokale clubs en bars in de regio van Oxford. Na een tijdje verlieten Barlow en Richard de band om vervolgens door andere muzikanten vervangen te worden.

De band nam in 1992 hun eerste ep op, die eveneens “The Silver Ground” heette. Deze ep was niet heel commercieel succesvol, maar zorgde wel voor een klein volkje fans.

The Silent Majority en de experimentele periode (1993-1998)

In 1993 maakte Porcupine Tree hun debuutalbum “On the Sunday of Life”, waarmee ze de aandacht van de Britse rockscène kregen. Het album was een combinatie van progressieve en psychedelische elementen, met ingrediënten zoals lange gitaristaken, complexe composities en een zangstijl die erg vergelijkbaar was met John Mayall.

Na het album “Up the Downster” in 1994 verliet Chris Maitland de band en werd vervangen door Danny Carey. De rest van de jaren zouden de bandleden met een zeer experimentele aanpak werken, wat tot grote verwarring en discussie leidde. Op dit moment was het een beetje alsof Porcupine Tree een combinatie was van King Crimson en The Beatles, maar ook soms een beetje King Crimson met een mengsel van psychedelische rock en Britpop.

The Inverted World en de groei van de fanbase (1999-2001)

In 1999 bracht Porcupine Tree hun vierde album “In Absentia” uit. Het was hierdoor een enorm succes en maakte de band echt bekend in het Verenigd Koninkrijk. De plaat is aanzienlijk progressiever dan hun vorige albums en heeft soms zelfs een beetje King Crimsonachtige elementen, zoals de lange gitaristaken en de complexe composities.

Na In Absentia brachten ze ook het album “Lightbulb Sun” uit. Dit album is overigens meer te vergelijken met The Beatles dan King Crimson, maar ook hier zijn de gitaristaken lang en ingewikkeld.

The In Praise of Foul Life en de ondertoeving van Chris Maitland (2001-2003)

Porcupine Tree bracht in 2000 een ep op, die eveneens “The Rats” heette. De band bracht vervolgens het album “In Praise of Foul Life” uit. Dit album is overigens het meest progressief van allemaal en heeft zelfs sommige elementen van King Crimson.

Na In Praise of Foul Life werd Chris Maitland uit de band gezet, waarna Pete Trewavas een tijdje verdween om vervolgens door Steve Rothery te worden vervangen. Er was dus wel een verandering in het line-up, maar het is te zien dat de band toch nog steeds de sameerzetting had van hun album en concerten.

Deadwing en Black Sheep (2002-2004)

In 2002 bracht Porcupine Tree het album “Deadwing” uit. Dit album is overigens geweldig, maar is te vergelijken met een combinatie van King Crimson en The Beatles.

Na Deadwing brachten ze het album Black Sheep uit in 2004. Dit album is overigens minder progressief dan hun vorige albums en heeft meer elementen van de Britpopmuziek die ze eerder probeerde te combineren met King Crimson.

Calmer Than Anyland, The Sight of You en het einde van de band (2005-2010)

In 2005 bracht Porcupine Tree het album “Calmer Than Anyland” uit. Dit album is overigens geweldig en heeft zelfs sommige elementen van King Crimson.

Na Calmer dan Anyland brachten ze het album The Sight of You uit in 2007. Dit album was een beetje minder succesvol dan hun vorige albums, maar is nog steeds een must listen voor fans die een goede progressieve rock-sound houden.

De ondertoeving van Pete Trewavas en Chris Maitland

Na The Sight of You besloot Porcupine Tree dat het tijd was om de band te beëindigen. De reden hiervoor is onduidelijk, maar het kan best dat het moeilijk was geweest om alle bandleden overeen te komen voor een tour.

Vanaf 2010 werden Porcupine Tree niet meer als een band gezien. Roger Taylor heeft sindsdien veel andere projecten waar hij aan meewerkt, zoals The Mars Volta en Soundgarden.

Conclusie

Porcupine Tree was een van de belangrijkste progressieve rock-bands van het 21e eeuw. Hun muziek is uniek, experimenteel en heeft soms zelfs elementen van psychedelische rock en Britpop. Door hun visuele aanpak hebben ze een unieke plek bezeten in de rockmuziek.

Hoewel de band nooit echt doorbraak had, hadden ze wel een kleine but dedicated fanbase die hen steeds meer veroverden. Porcupine Tree zal altijd worden herdacht als een van de belangrijkste progressieve rock-bands van het 21e eeuw.

Het is jammer dat de band nooit echt doorbrak, maar hun muziek zal altijd worden bewaard en geniet door fans die hun album’s nog steeds meewerken. Porcupine Tree was een unieke band die een plek bezat in de rockmuziek.