De Septuagint: Een Historische en Theologische Verkenning

De Septuagint is een van de meest invloedrijke vertalingen van de Hebreeuwse Bijbel in de geschiedenis van het christendom. Het is een Griekse vertaling van het Oude Testament, gemaakt in de 3e eeuw voor Christus, die een significant effect had op de ontwikkeling van het Nieuwe Testament en de vroege kerk. In dit artikel zal worden onderzocht wat de Septuagint is, hoe het tot stand kwam, en welke invloed het heeft gehad op de christelijke theologie.

Het Ontstaan van de Septuagint

Volgens de legende is de Septuagint gemaakt in opdracht van Ptolemaeus II Philadelphus, de koning van Egypte. Hij wilde een Griekse vertaling van de Hebreeuwse Bijbel voor zijn bibliotheek in Alexandrië. Voor deze taak werden 70 Joodse geleerden (of “Septuagint” in het Latijn) uit Jeruzalem gehaald, die elk afzonderlijk een vertaling maakten van de vijf boeken van Mozes. Na zes dagen werk hadden alle 70 geleerden dezelfde tekst geschreven, wat als een wonder werd beschouwd.

Hoewel deze legende niet historisch kan worden bevestigd, is het wel duidelijk dat de Septuagint in Alexandrië werd gemaakt, waar een grote Joodse gemeenschap woonde. De vertaling was nodig omdat veel Joden in de diaspora de Hebreeuwse taal niet meer spraken of verstonden.

Kenmerken van de Septuagint

De Septuagint heeft enkele opvallende kenmerken die het onderscheiden van andere vertalingen van het Oude Testament. Ten eerste is het een vrij letterlijke vertaling, waarbij de Griekse tekst zo dicht mogelijk bij de oorspronkelijke Hebreeuwse tekst staat. Ten tweede bevat de Septuagint enkele boeken die niet in de Hebreeuwse Bijbel voorkomen, zoals de Boeken van Tobias en Judit.

Verder is de Septuagint gekenmerkt door een sterk theologie. Het gebruikte Griekse termen en concepten om Joodse theologische ideeën uit te drukken, wat soms tot interessante interpretaties leidde. Zo werd bijvoorbeeld het Hebreeuwse woord voor “rechtvaardigheid” (tsedaqah) vertaald met het Griekse woord voor “gerechtigheid” (dikaiosyne), wat een andere connotatie heeft.

Invloed op het Nieuwe Testament

De Septuagint had een significant effect op de ontwikkeling van het Nieuwe Testament. Veel citaten uit het Oude Testament in het Nieuwe Testament zijn afkomstig uit de Septuagint, wat suggereert dat de schrijvers van het Nieuwe Testament deze vertaling gebruikten als hun primaire bron.

Verder is de theologische invloed van de Septuagint op het Nieuwe Testament duidelijk zichtbaar. Zo wordt bijvoorbeeld in het Evangelie van Matteüs (1:23) de profeet Jesaja geciteerd uit de Septuagint, waarbij het woord “maagd” (parthenos) wordt gebruikt om de status van Maria te beschrijven.

Invloed op de Christelijke Theologie

De Septuagint heeft ook een significant effect gehad op de christelijke theologie. De vroege kerkvaders, zoals Justinus Martyr en Irenaeus, gebruikten de Septuagint als hun primaire bron voor het Oude Testament.

Verder is de Septuagint gebruikt om de theologische ideeën van de kerk te ondersteunen. Zo wordt bijvoorbeeld in de leer van de Drie-eenheid soms naar de Septuagint verwezen om de gelijkwaardigheid van God de Vader, de Zoon en de Heilige Geest te ondersteunen.

Conclusie

De Septuagint is een historische en theologische bron die een significant effect heeft gehad op de ontwikkeling van het christendom. De vertaling is niet alleen een getrouwe weergave van het Oude Testament, maar ook een theologisch document dat de Joodse tradities en concepten in een Grieks kader plaatst.

Hoewel de Septuagint niet langer als de primaire bron voor het Oude Testament wordt gebruikt, blijft het een belangrijke bron voor de christelijke theologie en exegese. Het is een herinnering aan de complexiteit en rijkdom van de Bijbelse tradities en de noodzaak om deze te bestuderen in hun historische en culturele context.