Belgische federale verkiezingen 2003
Op zondag 18 mei 2003 vonden de Belgische federale verkiezingen plaats. Tijdens deze verkiezingen werden alle 150 leden van de Kamer van Volksvertegenwoordigers en alle 40 rechtstreeks verkozen leden van de Senaat verkozen voor een legislatuur van vier jaar. In dit artikel zullen we ingaan op de aanloop naar deze verkiezingen, de resultaten en de gevolgen ervan.
Politieke context
Voorafgaand aan de verkiezingen was België geregeerd door een paars-groene coalitie onder leiding van premier Guy Verhofstadt. Deze regering bestond uit liberalen (VLD en PRL), socialisten (SP.A en PS) en groenen (Agalev en Ecolo). Tijdens deze legislatuur had de regering belangrijke hervormingen doorgevoerd, zoals de invoering van het burgerlijk huwelijk voor holebi’s en lesbienne’s, maar ook controversiële maatregelen zoals de liberalisering van de energiemarkt.
Verkiezingscampagne
Tijdens de verkiezingscampagne stonden vooral thema’s als werkgelegenheid, pensioenen en justitie centraal. De christendemocratische partijen (CD&V en CDH) voerden een campagne die vooral gericht was op het herstel van de orde in de samenleving, terwijl de liberalen en socialisten zich meer richtten op economische thema’s.
Resultaten
De resultaten van de verkiezingen waren als volgt:
- VLD: 15,36% (18 zetels)
- CD&V: 13,24% (21 zetels)
- PS: 13,04% (25 zetels)
- SP.A: 12,96% (23 zetels)
- VB: 11,59% (18 zetels)
- CDH: 5,56% (8 zetels)
- Ecolo: 3,07% (4 zetels)
- Agalev: 2,47% (2 zetels)
De Vlaams Blok (VB) boekte een opmerkelijke vooruitgang, terwijl de groene partijen (Ecolo en Agalev) verloren leden. De christendemocratische partijen (CD&V en CDH) bleven stabiel.
Regeringsformatie
Na de verkiezingen werd Guy Verhofstadt opnieuw aangesteld als premier, ditmaal aan het hoofd van een paars-groene coalitie zonder de christendemocratische partijen. Deze regering zou vier jaar in functie blijven.
Conclusie
De Belgische federale verkiezingen van 2003 waren gekenmerkt door een opmerkelijke vooruitgang van het Vlaams Blok en de verkiezingscampagnes die vooral gericht waren op thema’s als werkgelegenheid, pensioenen en justitie. De paars-groene coalitie onder leiding van premier Guy Verhofstadt bleef aan de macht, maar zonder de christendemocratische partijen.