In 1973 was atletiek een populaire sport in het entireerde land. De jaren zestig waren een tijdperk waarin de atletieke sport steeds meer aan populariteit gunde, met name met de opkomst van de sporthallen en de steeds betere organisatie van internationale wedstrijden.
Tijdens het jaar 1973 viel de aandacht op een aantal belangrijke gebeurtenissen en veranderingen in de atletieke sport. Enerzijds namen de atleetische recorden steeds meer toe, waaronder de wereldrecorden voor de vrije stafel bij vrouwen en de 10.000 meter bij mannen. De Amerikaanse atleet Edwin Moses won op dit laste in 1973 de wereldtitel en legde een nieuw wereldrecord van 13:32.4. In de loop der jaren zou Moses later bekend staan als de “Moses van de 400 meter horden” door zijn overtuigende prestaties in deze disciplines.
Tevens was er opnieuw verandering in het internationale atletiekonderwijs. De Internationale Atletiekbond (IAAF) had eind jaren zestig aangekondigd dat zij een algemene regel zou invoeren, die alle atleten welke sport beoefenden moesten schrijven in het Engels. Een opmerkelijke gevolgtrekking hiervan was de afwezigheid van atleetische recorden voor vrouwen. Tot 1973 waren vrouwen niet toegelaten tot internationale atletieke wedstrijden en werden hun prestaties vaak weggelaten uit atleetische statistieken. Het was een belangrijke stap richting gelijkheid, maar de IAAF zou later beslissen om opnieuw regels te invoeren voor vrouwen atletiek, waaronder het aantal vrouwen die in internationale teams moesten worden ingedeeld en welk type trainingen mochten worden gedaan. De IAAF had al eind jaren zestig aangekondigd dat de eerste wereldkampioenschappen in atletiek zouden plaatsvinden in 1973, maar de organisatie stokte het toernooi opnieuw vanwege een te grote internationale deelname. In plaats daarvan zou de IAAF beslissen om deelname in atletieke competities te beperken tot landen met minstens een 4-jarige atleetische selectie
Tevens was er een nieuw land op het sportscene geïntroduceerd. De Bondsrepubliek Duitsland, dat eind jaren zestig na de val van nazi-Duitsland waren uit de internationale atletiekcompetities gestoten, had in 1973 deelgenomen aan de wereldkampioenschappen in München. Hoewel deze competitie opnieuw werd opgeschort door de IAAF vanwege een te grote deelname, was het voor Duitsland een belangrijke stap richting herintegratie in de internationale atletiekwereld.
Opnieuw kwam in 1973 de aandacht op een belangrijk land en zijn sportprestaties. De Sovjet-Unie had eind jaren zestig al eind jaren zeventig veel te vertonen, maar op het gebied van atletiek was het land nog steeds niet klaar voor internationale concurrentie. Opnieuw voldeden de Sovjets echter aan hun verwachtingen door een tweede internationale atletiekcompetitie te organiseren in Moskou. Hoewel deze competitie opnieuw werd opgeschort, was het voor de Sovjet-Unie een belangrijke stap richting herintegratie in de internationale atletiekwereld.
Het einde van de jaren zeventig
Eind jaren zeventig was het duidelijk dat de sportprestaties waren gestegen. In 1973 had de sport niet te stellen voor veranderingen, maar de komende jaren zouden deze sterk worden uitgedrukt.
Veranderingen in atletiek
De jaren tachtig zullen ook een belangrijke rol spelen in de ontwikkeling van atletiek. De IAAF zou beslissen om de internationale atleetische organisatie te versterken door meer landen toe te laten en het aantal internationale atleetische wedstrijden te verhogen.
Conclusie
In 1973 was atletiek een sport die steeds meer aan populariteit gunde. Het jaar was gekenmerkt door belangrijke recordveroveringen, het einde van de jaren zeventig en veranderingen in de internationale atletiekwereld. De komende jaren zullen deze stappen een belangrijke rol spelen in de ontwikkeling van atletiek.