De Tweede Wereldoorlog was meer dan alleen een wereldwijde conflict. Het had ook een breed scala aan gevolgen voor de onderdelen van het koloniale Caraïbische gebied, waarvan Suriname deel uitmaakte. In dit artikel zullen we de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog in Suriname onthullen en proberen te begrijpen hoe dit conflict de toekomstige ontwikkeling van het land beïnvloedde.

De voorafgaande context: koloniale banden met Nederland

Suriname was sinds 1667 een Nederlandse kolonie, en deze relaties zullen in de loop van de Tweede Wereldoorlog cruciaal zijn gebleven. De Nederlanders hadden in het begin van de Twenties hun bezit in Suriname als militair basis opgezogen. Dit had in de jaren dertig de Nederlandse militie en de koloniale autoriteiten opnieuw aangemoedigd.

De invasie door Duitsland

Op 10 mei 1940 was het duidelijk dat de Tweede Wereldoorlog in het Aziatisch-Afrikaanse gebied had uitgebroken. Duitse troepen zouden Suriname binnendringen en zo het land een paar dagen lang bezetten. Een kleine groep Nederlanders met steun van de lokale regering, de Nederlandse regeringsvertegenwoordigers en de militie van Suriname, konden echter Duitsland uit het land verdrijven.

De Amerikaanse invasie

In 1945 kwam het tijdperk van de Tweede Wereldoorlog in Suriname op zijn einde. De geallieerde troepen, onder leiding van de Verenigde Staten, namen op 25 mei 1945 de controle over het land over. Dit was een cruciale stap voor de toekomstige ontwikkeling van Suriname, maar ook voor het begin van de afkoop van de Nederlandse bezittingen.

De afkoop van de Nederlandse bezittingen

Na 1945 werd de Tweede Wereldoorlog in Suriname geleidelijk vergeten. De koloniale banden met Nederland werden steeds meer uitgeput en een onafhankelijkheidsbeweging kwam tot opkenning. In 1954 werd de Afgespraken van The Hague opgesteld, waarin het land besloten dat Suriname zou worden overgedragen aan het Koninkrijk der Nederlanden, en vervolgens in 1955 door de Verenigde Staten konden Suriname en het Koninkrijk der Nederlanden de Overeenkomst van Den Haag sluiten. De Overeenkomst van Den Haag was een verdrag tussen Suriname en Nederland dat werd getekend op 10 juli 1966, waarin de regeringen van Suriname en Nederland bevestigden dat de Overeenkomst van Den Haag niet zou worden afgesloten totdat Suriname onafhankelijk was geworden. Het veld voor deze overeenkomst werd vervolgens opgeheven in 1966, waarna het land definitief onafhankelijk was geworden en de Overeenkomst van Den Haag niet opgezegd kon worden. Op 25 november 1975 werd de Grondwet van Suriname geïntroduceerd, die het land officieel onafhankelijk maakte.

Het verdrietige verleden

Dit is een gevoelige periode voor veel Surinamers. De invasies en de afkoop van de Nederlandse bezittingen waren meer dan alleen een onderdeel van het koloniale verleden, maar ook een uitdrukking van de machteloosheid van de door de koloniale macht onderdrukte bevolking.

De toekomst

Suriname is al langer een democratie geweest en heeft al in het verleden meerdere regeringen veranderd. Maar ook nu is er nog steeds veel te doen om de afkoop van de Nederlandse bezittingen voor de Surinamers zwaar uit te pakken. Er wordt nog steeds gediscussieerd over het verleden en welke rol de invasies in de Tweede Wereldoorlog hebben gespeeld in de vorming van de huidige onafhankelijkheid.

Conclusie

Tweede Wereldoorlog in Suriname was een onderdeel van het koloniale Caraïbische gebied en had een breed scala aan gevolgen voor de toekomstige ontwikkeling van het land. De invasies door Duitsland, de Amerikaanse invasie en de afkoop van de Nederlandse bezittingen zullen in de loop der jaren steeds meer worden herinnerd als een uitdrukking van de machteloosheid van de bevolking die het land ingericht was. Door dit verleden te bestudeeren, kunnen we beter begrijpen hoe het conflict de toekomstige ontwikkeling van Suriname beïnvloedde en steeds meer leren over hoe we op een positieve manier uit deze geschiedenis kunnen leren.