Schisma was een door de eeuwen heen voortdurende proces van verdeelde mening en conflicten binnen kerken, waarbij verschillende groeperingen zich afsonden van het centrale gezag. In deze artikel gaan we in op de verschillende vormen van schisma en hun gevolgen voor de kerkgeschiedenis.
Waar begon het schisma?
De oorsprong van het schisma gaat terug tot de late middeleeuwen, toen de Rooms-Katholieke Kerk begon te groeien en een centraal gezag ontwikkelde. Eerste tekenen van verdeelde mening kwamen echter al vroeg in de geschiedenis naar voren, zoals bijvoorbeeld de monastieke beweging binnen de kerk die zich afkeerde van het centrale gezag.
De Opstand van Jan van Ruysbroek
De Opstand van Jan van Ruysbroek was een van de eerste grote schismen in de kerkgeschiedenis. Jan van Ruysbroek was een Vlaams mysticus die zich afkeerde van de religieuze en politieke macht binnen de kerk en wilde de kerk meer spiritueel en minder autoritair maken. Zijn beweging had een grote invloed op de ontwikkeling van de Brabantse Opstand.
De Hervormingsbeweging
De Hervormingsbeweging was een andere vorm van schisma die in de 16e eeuw opkomend was. Deze beweging wilde de kerk hervormen en meer naar de Bijbel vertrouwen. Leidende figuren zoals Martin Luther en Johannes Calvin zorgden voor een grote verdeeling binnen de kerk.
De katholieke en protestantse kruisvaardebijdragen
De katholieke en protestantse kruisvaardebijdragen waren twee vormen van schisma die in de 17e eeuw opkomend waren. De katholieken zagen het Protestantisme als een schandaal en een bedreig voor hun autoriteit, terwijl de Protestanten het Katholicisme als een gevaar voor de vrijheid en gelijkheid zagen.
Conclusie
Schisma was een voortdurend proces van verdeelde mening en conflicten binnen kerken. De oorsprong van het schisma ging terug tot de late middeleeuwen, maar de grootste schismen kwamen in de 16e en 17e eeuwen opkomend. Deze schismen hadden een grote invloed op de kerkgeschiedenis en zullen blijven bestaan als onderdeel van het religieuze erfgoed van vandaag.